29 oktober 2024
Is jouw website toegankelijk? Binnenkort is het verplicht!
- Diversiteit
In een ingrijpende beleidsverandering die van invloed is op industrieën en gemeenschappen, heeft de Amerikaanse overheid onlangs de productie van polyethyleentereftalaat (PET) plastic aangemerkt als een ” niet te rechtvaardigen risico” voor het welzijn van fabrieksarbeiders en omwonenden. Deze verklaring heeft de Amerikaanse polyesterindustrie op zijn kop gezet en de gevaren van 1,4‑dioxaan – een schadelijke chemische stof die vrijkomt bij de productie van PET – onder de aandacht gebracht. (Bron: Apparel Insider)
Een chemische afspraak
Voordat de inkt van de alarmerende krantenkoppen van vorige maand over “voor altijd chemische stoffen” die het drinkwater van 26 miljoen Amerikanen verontreinigen was opgedroogd, publiceerde het Environmental Protection Agency (EPA) een schokkende risicobeoordeling over 1,4‑dioxaan. Dit giftige nevenproduct van PET, dat is uitgeroepen tot een gevaar voor het milieu en de menselijke gezondheid, is voornamelijk afkomstig van een twaalftal productiefaciliteiten in het Zuidoosten en aan de Golfkust.
Aangezien een onafhankelijk wetenschappelijk panel begint met de beoordeling van de bevindingen van het EPA, staat het federale agentschap op een cruciaal kruispunt. Volgens de Toxics Substances Control Act van 2016 heeft de EPA een beperkte periode van twee jaar om regelgeving op te stellen die de blootstelling aan deze gevaarlijke chemische stof zou kunnen beperken of zelfs afschaffen.
De Verenigde Staten: Een PET-natie
Volgens Defend Our Health, een Amerikaanse non-profit organisatie die zich inzet voor milieurechtvaardigheid, produceert Amerika maar liefst 16,9% van al het plastic ter wereld. Hiervan bestaat maar liefst 4,1 miljoen ton uit PET. De wereldwijde markt voor polyethyleentereftalaat (PET), die in 2023 werd geschat op 48,43 miljard dollar, is op weg naar een duizelingwekkende stijging tot 91,37 miljard dollar in 2030. De nieuwe uitspraak kan een aanzienlijke belemmering vormen voor de race van de industrie naar de top. (Bron: Fortune Business Insights)
Opmerkelijk genoeg wordt tweederde van de wereldwijde PET-productie gebruikt voor het maken van polyester – een veelgebruikt textiel in mode- en consumentengoederen waarmee wereldwijd meer dan de helft van de kleding wordt gemaakt.
""Synthetische vezels, zoals polyester en nylon, vertegenwoordigen ongeveer 60% van kleding en 70% van huishoudtextiel" Bron: Europees Milieuagentschap
Chris Chavis, Vice President van Programs and Policy bij Defend Our Health, was vol lof over de beslissing van de EPA en zei: “De zuivere wetenschap toont aan dat de productie van petrochemische kunststoffen inherent gevaarlijk is. En de voorkeur van de drankindustrie voor wegwerpflessen noch de voorliefde van de modesector voor polyester kan dit niveau van risico’s voor de volksgezondheid rechtvaardigen.” (Bron: Apparel Insider).
De kledingindustrie: Een slordige toewijding aan duurzaamheid
Ondertussen heeft het onderzoek “Synthetics Anonymous 2.0” van de Changing Markets Foundation de voortdurende afhankelijkheid van modemerken van synthetische vezels in de schijnwerpers gezet. Slechts één merk – Reformation – verdiende een plaats in de lovenswaardige categorie “Koplopers” voor haar belofte om synthetische vezels uit te faseren tegen 2030. In sterk contrast hiermee blijven 22 bedrijven in de problematische “Rode Zone”, voornamelijk vanwege hun gebrek aan transparantie en het uitblijven van groenere praktijken.
Merken als Boohoo, Nike en Inditex gebruiken alarmerend veel synthetische materialen, waaronder polyester. In de context van escalerende klimaatrampen lijkt de terughoudendheid van de mode-industrie om af te stappen van synthetische vezels tragisch ongepast.
PET en polyester: Een wirwar van milieugevaren
De stijging van de wereldwijde textielproductie in de afgelopen twee decennia is gepaard gegaan met een toename van fast fashion, een stijgende consumptie en een afnemende levensduur van kleding. De productie van textiel, met name polyester, heeft een ravage aangericht in ecosystemen en bijgedragen aan 92 miljoen ton afval, 1,7 miljard ton CO2-uitstoot en 79 miljard kubieke meter waterverbruik per jaar. (Bron: “Analysis of the polyester clothing value chain to identify key intervention points for sustainability”).
Giftige chemicaliën die worden gebruikt bij de productie van textiel vormen een enorm risico voor arbeiders en omliggende gemeenschappen. De afhankelijkheid van fossiele brandstoffen en verfprocessen in de productiefase, die bijdragen aan 20% van de wereldwijde watervervuiling, brengen het milieu verder in gevaar en creëren een letterlijke waterapocalyps.
Niki de Schryver: “De fast fashion industrie, waaronder H&M en C&A, probeerde in eerste instantie professionals in de industrie wijs te maken dat polyester een duurzame optie was, door het SAC financieel te steunen bij het opzetten van de Higg Index database. Toch waren de vezelgegevens alleen getraceerd en beschikbaar voor ongeverfde garens.” Toeval of intentionele greenwashing?
Omdat voor de productie van PET enorme hoeveelheden water nodig zijn tijdens de verwerking, zullen de toegenomen wereldwijde waterschaarste en ‑onzekerheid ons vroeger of later op een keerpunt brengen waar prioriteiten moeten worden gesteld.
