20 oktober 2025
Van Berlijn tot Barcelona: 22 Upcycling designers die je moet kennen!
- COSH! Leden Publiciteit
- Herstel / Reparatie
- Recycle
Hoe ver staat het in 2025 met de uitgebreide producenten verantwoordelijkheid in België? Historisch gezien slaan federaties de handen in elkaar om ‘statiegeld’ op textiel te innen. Maar draagt dit bij tot werkelijke verandering?
Ben jij winkelier, ontwerper of merk actief in België? Dan is er goed nieuws én een grote uitdaging op komst: de Uitgebreide Producenten Verantwoordelijkheid (UPV) voor textiel komt eraan. Dit betekent dat je binnenkort verantwoordelijk wordt voor wat er met je professioneel textiel, kleding, schoenen of linnen gebeurt na verkoop.
Geen paniek! COSH! legt het voor je uit:
De Uitgebreide Producentenverantwoordelijkheid (UPV) is een Europees beleidsinstrument dat producenten verantwoordelijk zal maken voor de hele levenscyclus van hun producten – dus ook wat ermee gebeurt nadat de consument ze afdankt. Basisregels voor UPV liggen vast in kaderrichtlijn afvalstoffen (KRA, 2008/98/EC) waarover de Raad en Europees Parlement in februari 2025 het akkoord sloten. Zodra het formeel is aangenomen, zullen de EU-lidstaten tot 20 maanden de tijd hebben om hun nationale wetgeving aan te passen aan de nieuwe regels.
Volgens de algemene oriëntatie zal de Commissie waarschijnlijk eind 2028 de specifieke doelstellingen vastleggen voor de preventie, inzameling, voorbereiding voor hergebruik en recycling van afval in de textielsector.
→ Dit houdt organisaties echter niet tegen om toch nu al in actie te schieten!
Even ter vergelijking: er bestaan al dergelijke wetgevingen voor onder andere batterijen (Bebat), verpakkingen (Fost Plus, VAL-I-PAC), voertuigen (Febelauto), matrassen (Valumat vzw), elektro (Recupel), …
In België is de UPV Textiel van toepassing op iedereen die professioneel textiel (zoals beschermkleding, bedrijfskleding, etc.) kleding, huishoudlinnen of schoenen op de Belgische markt brengt (=verkoopt), of dat nu als fabrikant, invoerder, distributeur of retailer gebeurt.
Wie valt wel onder de UPV-definitie van producent? (volgens het publieke voorstel van de commissie van juli 2023)
Wie valt volgens dit voorstel niet onder de definitie van producent?
Producentenfederaties Fedustria, Creamoda en Comeos nemen het voortouw en lanceerden in het voorjaar van 2025 Retexbel als eerste erkende Producentenorganisatie (PRO) voor België. De organisatie wil de bij hen aangesloten producenten bijstaan met de uitvoering van de UPV-verplichtingen rond (professioneel) textiel, kleding, huishoudlinnen en schoenen. Retexbel positioneerd zich als een financiële PRO,
Een eerste startschot werd reeds in 2022 gegeven, met de oprichting van Circletex vzw. Een organisatie, opgericht door Creamoda, Febelsafe en Federatie van de Belgische Textielverzorging (FBT), die onderzoek voert naar een nationaal inzamelsysteem op om de textielstromen in België in te zamelen, te sorteren voor lokaal hergebruik en indien mogelijk te recyclen tot nieuwe vezels, met focus op B2B en professioneel textiel.
Daar komt nu dus Retexbel bij, als 1e erkende PRO organisatie voor ons land, maar wat betekent de opstart van Retexbel concreet voor jou als ondernemer?
Retexbel beoogt om, voor de bij hen aangesloten leden, in te staan voor het organiseren van de inzameling, sortering en verwerking van textielafval. Daarnaast wil de organisatie ook de PRO doelstellingen rond onder andere sensibilisering, educatie, restafvalanalyse, dataverzameling en rapportage vervullen, om hun leden zo volledig te ontzorgen in het nakomen van de UPV wetgeving.
Als producent kun je er dus voor kiezen om je aan te sluiten bij Retexbel. In dat geval betaal je een bijdrage voor alle producten die je op de markt brengt in België. Deze bijdrage zal gebaseerd worden op het textielgewicht van elk product.
Wanneer je ervoor kiest om je niet aan te sluiten bij deze PRO-organisatie, dan zul je (bij ingang van de UPV wetgeving) zelf verantwoordelijk zijn voor de inzameling, sortering en verwerking van de producten die jouw consumenten weggooien.
Een circulaire textielketen kan niet zonder de sociale economie. Organisaties zoals Kringwinkel, Herwin, en tal van sociale maatwerkbedrijven zijn al jarenlang cruciale schakels in het hergebruik en de sortering van afgedankt textiel in België. Ze beschikken over unieke expertise in het herstellen, sorteren en valoriseren van gebruikte kleding – vaak lokaal, met minimale ecologische voetafdruk en maximale sociale impact. Bovendien hebben ze vaak een goed werkend en uitgebreid logistiek netwerk voor inzameling en distributie.
Volgens cijfers van Herwin staat de sociale sector momenteel in voor 90% van alle textielinzameling voor hergebruik in Wallonië, in Vlaanderen is dat 25%.
Het is dan ook essentieel dat de UPV-wetgeving gelijke kansen biedt aan álle spelers, inclusief deze sociale partners. Een faire regelgeving betekent ook ondersteuning en structurele erkenning voor hun werk. Want zonder hen is een lokaal en sociaal rechtvaardig hergebruiksysteem simpelweg niet mogelijk.
Wanneer de wetgever hier geen rekening mee houdt, dan dreigt deze sociale tewerkstelling zware klappen te krijgen, doordat ze vaak op puur financieel vlak niet de meest competitieve spelers op de markt zijn.
Rond deze producenten bijdrages zijn er nog veel onduidelijkheden. Een van de veelbesproken topics is ecomodulatie. Dit betekent dat de kost van deze bijdrage aangepast zou worden aan de duurzaamheid van het product.
Met andere woorden, voor een duurzamer product zou de producent een lagere bijdrage moeten betalen dan voor een minder duurzaam product.
Dit klinkt erg simpel, maar toch is hier enorm veel stof voor discussie! Namelijk, hoe bepaal je de duurzaamheid van een product? Welke parameters worden daarvoor bekeken?
Er zijn veel verschillende mogelijkheden:
→ Bepaalde ecolabels zoals OEKO-Tex of EU Ecolabel
→ De theoretische levensduur van het product
→ Het % van “lokaal” gerecyclede content in het product
→ Transparantie van de productieketen
Deze, en nog andere opties zullen waarschijnlijk in een bepaalde combinatie opgenomen worden in het ecomodulatie systeem.
Elke optie heeft ook zijn tegenkanten: Ecolabels zijn vaak duur in aankoop, en dus niet eerlijk tegenover kleinere retailers. Hetzelfde geldt voor de kostelijke labotesten die nodig zijn om de levensduur van een kledingstuk te bewijzen. Het percentage lokaal gerecyclede vezels in een product is dan weer sterk afhankelijk van de (beperkte) Europese recyclagecapaciteit.
➡️ Lees ook: De textielberg laten krimpen door de UPV, hoe doen we dat?
We zien héél grote verschillen tussen kledingmerken en de gemiddeld aantal draagbeurten. Je ziet in de data duidelijke verschillen tussen merken met agressieve marketing technieken en kwalitatieve Belgische en Duitse ‘grundlichkeit’. Bovendien zijn veel échte wollen truien of katoenen broeken ook stukken zwaarder dan hun blended of polyester varianten. Daarom vinden wij het heel belangrijk om te blijven ijveren voor het toepassen van ecomodulatie op de producentenbijdragen. De natuurlijke materialen zijn duurder in productie, worden vaak langer (véél langer!) gedragen dan hun polyestervarianten en blends met overtollige complexiteit die véél moeilijker te recyclen zijn. Niki de Schryver
Vergeleken met onze buurlanden staat België nog in haar kinderschoenen als het aankomt op producentenverantwoordelijkheid.
In Nederland zijn er inmiddels drie PRO’s actief:
Collectief Circulair Textiel (NL) is een initiatief van Fair Resource Foundation, om een tegengewicht te bieden aan de meer financieel gefocuste PRO’s. Collectief Circulair Textiel (NL) heeft een duidelijke focus op inclusieve governance, maximale positieve impact en optimale transparantie.
Daarbij legt Collectief Circulair Textiel (NL) hun doelstellingen ook opmerkelijk ambitieus: tegen 2025 minstens 50% hergebruik en recycling van textiel, oplopend tot 75% in 2030. Dit gaat verder dan wat wettelijk verplicht zal zijn (deze doelstellingen zijn nog niet officieel geformuleerd door de wetgever), en toont dat een PRO ook een aanjager van systeemverandering kan zijn – niet alleen een uitvoeringsmachine.
In Frankrijk is het UPV-systeem al sinds 2007 actief. Via één centrale PRO – Refashion – wordt er ingezet op standaardisatie, monitoring en duidelijke rapportageverplichtingen. Interessant is de toepassing van ecomodulatie op basis van labels zoals OEKO-TEX of EU Ecolabel, en audits om greenwashing tegen te gaan. Echter zien we dat het succes van die ecomodulatie opmerkelijk tegenvalt. Refashion meldt dat minder dan 1% van de aangesloten producenten hier gebruik van maakt. Dit toont aan dat het gehoopte aanmoedigingseffect op producenten erg beperkt is.
Ilse Roosens van Creamoda geeft aan dat Ecomodulatie in Frankrijk niet werkt. Er zijn te kleine verschillen in de bedragen, waardoor de moeite en kosten om producten te laten certificeren of bewezen duurzamer te maken, financieel niet opwegen tegen baten. “Het sop is de kolen niet waard” vat moderator Artemis Kubala samen.
Tegelijk zijn er ook positieve kanten aan het idee van ecomodulatie, dus we mogen ook “het kind niet met het badwater weggieten”.
Zo zien we bij COSH! wél kansen voor ecomodulatie, als het correct gebeurt:
Enerzijds moet je een gelijk en rechtvaardig speelveld creëren, waarbij niet enkel kapitaalkrachtigen certificaten kunnen kopen, maar waarbij een systeem ontwikkeld wordt die gelijke kansen creëert voor alle ondernemers en organisaties.Anderzijds vinden we het vooral belangrijk dat werkelijke draagbeurten van kleding in rekening genomen worden voor het berekenen van de recycling fees. 1 kg op de markt gebrachte (Ultra) fast-fashion textiel dat 2-3 keer gedragen wordt voordat het bij (textiel)afval belandt, heeft een véél hogere recycling kost. Dit belast het sorteer- en recycling systeem véél meer dan kleding die meer dan 30 draagbeurten krijgt of schoenen en handtassen die makkelijk 150-400 draagbeurten krijgen. Niki de Schryver - Bron: COSH! Digital Wardrobe Data
Of je nu een ontwerper bent met één label, of een winkel met meerdere merken: je zal in het UPV-systeem moeten instappen. Maar je kan ook zelf het verschil maken, en net als e5 bijdragen.
Liesbet Bombeke vertelt over hoe zij bij e5 al 22 jaar kledij van allerhande merken terug inzamelen. Hun sorteerder Oxfam, die kleding voor herverkoop in sociale economie mogelijk maakt, getuigt: “Wist je dat e5 in samenwerking met Oxfam meer textiel inzamelt dan wat ze op de markt brengen? Voor hen houdt het weinig steek om een ecomodulatie fee te betalen aan derden voor investering,” aldus Johannes Eneman van Oxfam.
Door te kiezen voor circulaire ontwerpen, lokale recyclage, of samenwerking met sociale hergebruik-organisaties zoals Kringwinkels draag je ook in afwachting van de UPV bij aan een circulaire textielsector.
Belangrijke spelers zoals Bond Beter Leefmilieu, en beleidsmakers volgen de ontwikkelingen op de voet. Verwacht nog updates over de Belgische wetgeving, maar wacht niet af – begin vandaag.
De toekomst van mode is circulair! Zorg dat jouw merk klaar is, samen met COSH!
Wil je graag advies over de UPV of hulp bij je communicatie rond circulaire mode? COSH! staat voor je klaar met expertise, praktische tools en storytelling op maat. Profiteer van de voordelen van ons uitgebreide netwerk aan ondernemers en organisaties, actief in 4 landen!
Afbeeldingen met dank aan Vlaanderen Circulair (@circularflanders), Bond Beter Leefmilieu en fotograaf Stijn Swinnen.
Bronnen:
https://collectiefcirculairtextiel.nl/
https://www.belconfect.be/sites/default/files/downloads/Circletex%20VZW.pdf
https://docs.vlaamsparlement.be/pfile?id=2162482
https://static.comeos.be/Presentatie_Ovam_Wouter_Dujardin_(1).pdf https://www.eerstekamer.nl/overig/20250409/duurzaam_textielbeleid_de/document
https://pro.refashion.fr/en
https://rapport-activite-2023.refashion.fr/static/eng-kpi-s-ra23-vdef.pdf
https://www.consilium.europa.eu/nl/press/press-releases/2025/02/19/council-and-parliament-agree-to-reduce-food-waste-and-set-new-rules-on-waste-textile/
20 oktober 2025
17 oktober 2025
7 oktober 2025