4 september 2024
Vijf jaar COSH!: een traject van transparantie, doorzettingsvermogen en transformatie
- Nieuws / Pers
#PayUp is de meest gebruikte slogan in de kledingindustrie in tijden van corona. Wie de hashtag gebruikt, heeft het over de grote multinationals die hun kledingorders opgeschort of geannuleerd hebben in productielanden. Niki De Schryver, founder van COSH!, vraagt zich al sinds Fashion Revolution Week af of die slogan ook opgaat voor Belgische merken. Om dat te weten te komen, sloeg Niki de handen in elkaar met een onafhankelijke onderzoeksjournaliste, Sarah Vandoorne. In deze blog in aanloop naar de onderzoeksresultaten lees je waarom dit thema beide onderneemsters zo raakt.
“Tijdens de Week van de Belgische Mode had niet elk Belgisch modemerk evenveel reden om te vieren.”
Tijdens de Week van de Belgische Mode heeft niet elk Belgisch modemerk evenveel reden om te vieren. Laten we het zeggen hoe het is: veel retailers hebben ronduit een rotjaar achter de rug, vol rode cijfers, vol onzekerheid.
Volgens sectorfederatie Comeos heeft het coronavirus de Belgische modesector 1,5 miljard euro aan omzet gekost. Tel daarbij een moeilijke soldenperiode, net op het moment dat het aantal coronagevallen weer de hoogte in ging. Tot vandaag blijft het onzeker hoe de nieuwe piek een invloed zal hebben op de retailcijfers dit najaar. Een ding is zeker: evidente tijden zijn dit niet. Niet voor jou en al je naasten. Niet voor de vele handelaars, retailers en merken die hun klanten dit jaar bijzonder hard gemist hebben.
Bij COSH! hebben we veel begrip en sympathie voor de Belgische modemerken. Het is niet voor niks dat je op deze website kan filteren op Ik koop Belgisch. Wij dragen “onze” duurzame winkels een warm hart toe en hopen dat zij dit jaar goed doorkomen.
Grote en kleine merken: #PayUp
Waar we iets minder begrip en sympathie voor hebben, zijn winkelketens die beslissen om hun kledingorders uit te stellen of zelfs volledig te annuleren. Daaraan hebben verschillende grote multinationals zich het afgelopen jaar schuldig gemaakt. Sommige behoren tot de rijkste families ter wereld. Een aantal hebben nog steeds niet toegezegd om hun geannuleerde orders alsnog te vergoeden – je kan bekijken en bijhouden welke dat zijn via een tracker van de Amerikaanse arbeidsrechtenorganisatie Worker Rights Consortium. Als je net als ons internationale merken wil aanzetten om beter te doen en wel te betalen, kan je de #PayUp-campagne ondersteunen en hun petitie ondertekenen.
Grote multinationals zijn niet de enige schuldigen in dit verhaal. Ook kleinere merken, merken die vaak een minder grote buffer hebben dan de allergrootste spelers, zagen zich genoodzaakt om bestellingen uit te stellen of te annuleren. Ook Belgische bedrijven hebben dat gedaan. Dat blijkt uit data uit Bangladesh, die onafhankelijk onderzoeksjournaliste Sarah Vandoorne in handen kreeg. Niki De Schryver, founder van COSH!, vindt dat onderzoek zo belangrijk dat ze er met COSH! mee de schouders onder gezet heeft.
Waarom is dit zo belangrijk voor ons?
“Retailers, ondernemers en productiebedrijven hebben een zware last om te dragen”, weet Niki. “Zij moeten hun huur kunnen betalen, hun personeel, ze moeten voldoende cashflow hebben om verder te kunnen … Het is niet gemakkelijk. Arbeiders in productielanden hebben het ook niet gemakkelijk gehad. Zij hebben geen spaargeld om op terug te vallen, moeten ook hun huur betalen, maar hebben door de coronacrisis een groot deel van hun loon niet ontvangen.”
Daarom lanceerde Niki in april een andere hashtag, #whosavedtheworkers. “Daarmee wou ik oproepen tot meer transparantie van de Belgische merken, hoe zij er echt voor staan en wat ze juist doen voor de arbeiders die het minstens even moeilijk hebben als zij. Het was niet evident om antwoorden te vinden op die vraag. Zo ontdekte ik aan den lijve dat dit een veel groter onderzoek was, een onderzoek dat we zelf niet konden doen. Om die reden heb ik ervoor gekozen om een onafhankelijke onderzoeksjournaliste te ondersteunen om dit te weten te komen.”
Dat apprecieert journaliste Sarah Vandoorne enorm. “In mijn werk wil ik vooral de fouten in het systeem aanklagen, geen fouten van individuele merken”, vertelt zij. “Tenzij redacties mij daar expliciet naar vragen, ben ik vaak geneigd om juist geen namen te noemen. Nu doe ik dat net wel. Bovendien zijn het niet de grote spelers, maar de kleine familiebedrijven van ons land. Ook ik heb er begrip voor dat zij geen evident jaar achter de rug hebben. Maar begrip is geen goede reden om een onderzoek niet te voeren. Een van de bronnen die ik als eerste sprak voor dit onderzoek, een journaliste uit Bangladesh die mij de data bezorgde, zei dat er een immens verschil is tussen een rood boekingsjaar voor een retailer en een arbeider die zijn inkomen of zijn job verliest. De ene persoon heeft ’s anderendaags nog te eten, de andere niet. Zo simpel is het. Daarom ga ik verder met dit onderzoek. Niet omdat het makkelijk is. Wel omdat het nodig is.”
“Er is een immens verschil tussen een rood boekingsjaar voor een retailer en een arbeider die zijn inkomen of zijn job verliest. De ene persoon heeft ’s anderendaags nog te eten, de andere niet.”
De connectie tussen activisme en de oplossingen
COSH! wil met niet tegen schenen schoppen, maar juist een bruggenbouwer zijn. Niki: “Enerzijds heb je activisten en organisaties zoals Fashion Revolution en Schone Kleren Campagne die de kledingindustrie onderzoeken en de problemen naar buiten brengen. Anderzijds heb je merken die meewerken aan oplossingen en duurzame retailers die sociale en ecologische waarden echt hoog in het vaandel dragen. COSH! wil zich daartussen positioneren: wij erkennen de problemen, maar reiken ook de oplossingen aan. Wij geloven dat de consument kiest met zijn portefeuille. De shift in de mode-industrie zal er komen door duurzame oplossingen aan te reiken aan de consument. Om te weten wat die duurzame oplossingen zijn, is transparantie en onderzoek nodig.”
En om welke merken gaat het dan?
Zoals je intussen misschien al doorhebt, gaan we in deze blog nog geen namen noemen. Daarop is het nog even wachten. Onderzoekster Sarah Vandoorne heeft alle bedrijven recht van antwoord gegeven en veel experts gesproken die broodnodige nuance brengen in dit weinig evidente debat. Namen noemen zonder die nuance is deontologisch weinig correct en daar doen noch Niki, noch Sarah aan mee.
Jullie zullen nog een beetje geduld moeten hebben. Te nieuwsgierig? Oké dan, we geven alvast drie cijfers mee. Er zijn zestien Belgische bedrijven betrokken. Volgens de dataset hebben ze samen orders van 7 miljoen kledingstukken ter waarde van 15 miljoen euro uitgesteld of volledig laten tellen. Dat kan alvast tellen.
Zijn jullie ook benieuwd hoe de Belgische modebedrijven daarop gereageerd hebben? Schrijf je dan in op de nieuwsbrief. Binnen enkele dagen weet je meer.
