La Femme Qui Rit

Fem­me Qui Rit is meer dan een merk. Het is een levens­over­tui­ging voor foun­der & desig­ner Fem­ke Mostert. 

Fem­me Qui Rit is deel van een gro­te­re soci­a­le onder­ne­ming. De ont­werp­ster is over­tuigd van samen­wer­ken en samen­bren­gen, de kracht van diver­si­teit en zelf doen en ervaren.

Er zijn 3 gro­te pij­lers die belang­rijk zijn in het bedrijf: cre­a­tief, inno­va­tief en maat­schap­pe­lijk betrok­ken.

Bij Fem­me Qui Rit alles heeft nog een stuk­je waar­de in zich. Ook men­sen! Soms wor­den men­sen ook niet waar­de­vol geacht, als ze een sme­tje heb­ben of als ze een wat van het pad­je geraakt zijn. De ont­werp­ster werkt samen met men­sen in kwets­ba­re posi­ties op de arbeidsmarkt. 

De ban­ken wor­den bij­voor­beeld vaak opge­haald met men­sen met een ver­sla­vings­pro­ble­ma­tiek en die hel­pen mee met het demon­ta­ge­pro­ces van leren ban­ken, en krij­gen de kan het vak te leren. Haar erva­ring in het onder­steu­nen van men­sen die deze situ­a­ties deed ze op in haar voor­ma­lig leven als re-inte­gra­tie coach.

In haar ate­lier wordt ze bij­ge­staan door 2 moe­ders met een niet Euro­pe­se migra­tie­ach­ter­grond met een afstand van de arbeids­markt, die bij haar een vak kun­nen leren en betaald worden!

Fem­ke ver­mijdt het gebruik van nieu­we mate­ri­a­len, van het slo­pen van oude leren ban­ken en sofa’s die weg wor­den gegooid recy­cleert La Fem­me Qui Rit tot nieu­we producten. 

Van het oude leer maakt ze hand­tas­sen, hon­den­rie­men, noti­tie­boek­jes en meer!

Stoe­len wor­den opnieuw gestof­feerd. Elke spij­ker­tje wordt zorg­vul­dig ver­wij­derd. Alles wat aan elkaar genaaid is wordt los­ge­maakt voor het patroon. De oude stof wordt dus gebruikt als patroon voor de nieu­we stof mee uit te snij­den. Je kan kie­zen om het met natuur­lij­ke mate­ri­a­len op te vul­len of syn­the­ti­sche mate­ri­a­len: kokos­mat­ten, paar­den­haar, poly­es­ter­schuim, alles komt uit oude ban­ken die ze sloop­te voor het leer.

Maar ook even­goed oud ban­ner mate­ri­aal van eve­ne­men­ten wordt omge­to­verd tot een serie tas­sen. Fem­ke is een cre­a­tie­ve dui­zend­poot!

Fem­ke Mos­tert houdt niet van weg­gooi­en, maar ze is heel goed in her­ge­brui­ken!

“Waar­om zou je iets weg­gooi­en als je het gewoon nog kan gebrui­ken?” Vindt ze. 

Die diep­ge­wor­tel­de Cal­vi­nis­ti­sche over­tui­gin­gen kreeg ze mee in haar opvoe­ding als kind van een groot gezin. Kle­ren gin­gen van kind op kind op kind en alles werd hergebruikt. 

Fem­ke speurt Markt­plaats af naar oude lede­ren ban­ken die gra­tis wor­den aan­ge­bo­den, of ze vindt ze op de stort­plaats. Of kun je bij Fem­ke terecht om een eigen afge­dankt fami­lie­stuk te laten trans­for­me­ren met een per­soon­lij­ke en duur­za­me touch.

Het leer wordt door haar zorg­vul­dig ver­wij­derd, gerei­nigd en omge­to­verd tot stijl­vol­le ont­wer­pen. Door zelf de ban­ken te strip­pen en het leer te ver­wij­de­ren, zorgt ze ervoor dat het mate­ri­aal op een ver­ant­woor­de manier wordt gere­cy­cled en niet als afval ein­digt. Van de vul­ling van deze ban­ken maakt ze bij­voor­beeld kus­sens voor tuin­meu­bi­lair.

Met haar ini­ti­a­tief, La Fem­me Qui Rit, streeft Fem­ke ernaar het bewust­zijn over her­ge­bruik te ver­gro­ten. Tegen­woor­dig kun je zelfs work­shops bij La Fem­me Qui Rit designs vol­gen om je eigen leren tas te leren maken!

Fem­ke Mos­tert woont met haar gezin op bij­na 2000 m² in een uniek stuk­je Alme­re Hout in de Neder­land­se pro­vin­cie Fle­vo­land. Ach­ter­aan in de tuin is haar zelf­ont­wor­pen ate­lier tus­sen het groen en aller­lei die­ren: poe­zen, kip­pen en konij­nen. Bin­nen is is het een gezel­li­ge cha­os van stof­fen, kus­sens, vul­lin­gen en een naaimachine. 

Alles wordt met de hand gemaakt en al het mate­ri­aal wordt even­eens lokaal ver­za­meld.
Dit resul­teert in een uit­zon­der­lijk kor­te pro­duc­tie­ke­ten en zo lokaal als het maar kan.

La Fem­me Qui Rit gebruikt uit­slui­tend upcy­cle­de rest­ma­te­ri­a­len, waar­door er geen die­ren recht­streeks betrok­ken zijn in het pro­duc­tie­pro­ces.

Door­dat het merk rest­ma­te­ri­a­len upcy­clet, bepaalt dit ook de col­lec­tie. Alles wordt in beperk­te opla­ge gemaakt, afhan­ke­lijk van de voor­raad. Boven­dien maakt La Fem­me Qui Rit ook bedrijfs­ge­schen­ken op maat van de mate­ri­a­len die een bedrijf zelf aanreikt.

La Fem­me Qui Rit is heel trans­pa­rant en eer­lijk.

Omdat alle pro­duc­ten in eigen beheer wor­den ver­vaar­digd, is het gemak­ke­lijk om gede­tail­leer­de infor­ma­tie over het pro­duc­tie­pro­ces te delen. Dit bete­kent dat klan­ten pre­cies kun­nen zien hoe elk pro­duct wordt gemaakt, van de grond­stof tot de uit­ein­de­lij­ke afwer­king. Ze ver­strek­ken niet alleen inzicht in de gebruik­te mate­ri­a­len en hun her­komst, maar ook over de arbeids­om­stan­dig­he­den waar­in de pro­duc­ten wor­den gemaakt.